Ikaw

IKAW

Tula ni Vladimir Mayakovsky, 1922

Malayang salin ni Gregorio V. Bituin Jr.

Dumating ka -

determinado,

sapagkat malaki ako,

sapagkat ako’y umuungol,

ngunit sa malapitang inspeksyon

nakikita mo’y isang batang lalaki.

Kinuha mo

at inagaw ang puso ko

at sinimulan

itong paglaruan -

parang babaeng may bolang tumatalbog.

At bago ang himalang ito

bawat babae

ay maaaring babaeng nagtataka

o kaya’y dalagang nagtatanong:

"Ibigin ang taong ganyan?

Bakit, susuntukin ka niyan!

Dapat niyang mapaamo ang leyon,

isang babae mula sa palahayupan!"

Ngunit nagtagumpay ako.

DI ko iyon naramdaman -

ang pamatok!

Nalilito sa tuwa,

ako'y tumalon 

at napalundag, sa namumulang balat ng masayang katipan,

Nakaramdam ako ng sobrang tuwa

at gaan ng loob.

* Isinalin: Hulyo 14, 2022

* Hinalaw sa Vladimir Mayakovsky Internet Archive

* Litrato mula sa google

YOU

Poem by Vladimir Mayakovsky, 1922

Source: The Bedbug and selected poetry, translated by Max Hayward and George Reavey. Meridian Books, New York, 1960;

Transcribed: by Mitchell Abidor.

You came –

determined,

because I was large,

because I was roaring,

but on close inspection

you saw a mere boy.

You seized

and snatched away my heart

and began

to play with it –

like a girl with a bouncing ball.

And before this miracle

every woman

was either a lady astounded

or a maiden inquiring:

“Love such a fellow?

Why, he'll pounce on you!

She must be a lion tamer,

a girl from the zoo!”

But I was triumphant.

I didn’t feel it –

the yoke!

Oblivious with joy,

I jumped

and leapt about, a bride-happy redskin,

I felt so elated

and light.

Hiyaw upang maningil

HIYAW UPANG MANINGIL!

Tula ni Vladimir Mayakovsky 

Isinalin sa Ingles ni Lika Galkina kasama si Jasper Goss, 2005.

Malayang salin sa wikang Filipino ni Gregorio V. Bituin Jr.

Ang gardang ng digmaan ay dumadagundong ng dumadagundong.

Inihihiyaw nito: itulak ang bakal sa mga buhay.

Mula sa bawat bansa

alipin sa alipin

na itinapon sa bayonetang bakal.

Para sa kapakanan ng ano?

Nayayanig ang lupa

sa gutom

at hinubaran.

Sumisingaw ang sangkatauhan sa dugong nagsidanak

kaya lang

sinuman

saanman 

ay maaaring makaapak sa Albania.

Mga pulutong ng taong gapos sa masamang hangarin,

yaong upak nang upak sa mundo

para lamang

sa sinumang ang sinasakyan

ay makadaan nang walang bayad

sa pamamagitan ng Bosporus.

Nalalapit na

ang daigdig

ay hindi magkakaroon ng tadyang na buo.

At ang diwa nito’y bububutin.

At tatapak-tapakan

para lang sa sinuman,

ilalatag

ang kanilang kamay

sa Mesopotamia.

Bakit nangyaring 

isang bota

ang bumagsak sa Daigdig — bitak at magaspang?

Ano ang nasa itaas ng labanan sa alapaan -

Kalayaan?

Bathala?

Salapi!

Kailan ka titindig ng buo mong taas,

ikaw,

na inalay ang buhay mo sa kanila?

Kailan ka magbabato ng tanong sa kanilang mukha:

Bakit tayo naglalabanan?

* Talasalitaan

gardang – salitang Ilokano ng tambol, ang tambol naman ay mula sa wikang Espanyol na tambor

* Isinalin noong ikatlo ng Hulyo, 2022

* Litrato mula sa google

CALL TO ACCOUNT!

by Vladimir Mayakovsky

translated by Lika Galkina with Jasper Goss, 2005.

The drum of war thunders and thunders.

It calls: thrust iron into the living.

From every country

slave after slave

are thrown onto bayonet steel.

For the sake of what?

The earth shivers

hungry

and stripped.

Mankind is vapourised in a blood bath

only so

someone

somewhere

can get hold of Albania.

Human gangs bound in malice,

blow after blow strikes the world

only for

someone’s vessels

to pass without charge

through the Bosporus.

Soon

the world

won’t have a rib intact.

And its soul will be pulled out.

And trampled down

only for someone,

to lay

their hands on

Mesopotamia.

Why does

a boot

crush the Earth — fissured and rough?

What is above the battles’ sky -

Freedom?

God?

Money!

When will you stand to your full height,

you,

giving them your life?

When will you hurl a question to their faces:

Why are we fighting?

Ang aming martsa

ANG AMING MARTSA

ni Vladimir Mayakovsky

Hinalaw sa salin sa Ingles ni Dorian Rottenberg. Progress Publishers, Moscow, 1972;

Isinalin sa wikang Filipino ni Gregorio V. Bituin Jr.

Ikumpas ang mga parisukat sa padyak ng mga rebelde!

Pataasin pa, mga tanod ng palalong ulo!

Huhugasan natin ang mundo ng pangalawang delubyo,

Ngayon na ang panahon ng pagdating ng kinatatakutan.

Masyadong mabagal, ang kariton ng mga taon,

Ang mga bakang kapon ng tag-araw – masyadong malungkot.

Ang aming diyos ang diyos ng bilis,

Ang aming puso — ang aming tambol ng pakikibaka.

Mayroon bang bulawang mas banal pa kaysa amin?

Anong putakti ng punglo ang maaaring makapanduro sa amin?

Awit ang aming armas, ang kapangyarihan ng mga kapangyarihan,

Ang aming bulawan — ang aming tinig — pakinggan lamang kaming umawit!

Kaparangan, humiga kang luntian sa lupa!

Sa seda hahanay ang aming araw-araw!

Bahaghari, magbigay ng kulay at kabilugan

Sa talampakang-plota ng kabayo ng panahon.

Namumuhi sa amin ang langit na may mabituing alindog.

Ay! Kung wala iyon ay maaaring mabuhay ang mga awit namin.

Hoy, Dawong-dawungan, hilingin mong

Dalhin kami ng buháy sa langit!

Magsiawit, sa tuwa’y lumagok ng lumagok,

Patuyuin ang tagsibol sa pamamagitan ng tasa, hindi ng didal.

Patindihin ang pagtibok ng iyong puso!

Nang dibdib nami’y maging pompiyang na tanso.

Talasalitaan: 

oxen - bakang kinapon, uri ng kinapon na lalaking baka, UP Diksiyonaryong Filipino, pahina 860

gold – bulawan, ibid. p. 203

Ursus Major - Big Dipper, dawong-dawungan, ibid., p. 1309

steed - kabayo, mula sa English-Tagalog Dictionary ni Leo James English, p. 428

cymbal - pompiyang, ibid., p. 222

fleet - plota, hukbong-dagat, mula sa Diksyunaryong Ingles-Filipino, ni Felicidad T. E. Sagalongos, p. 190

06.08.2022

* ang litrato'y mula sa google

OUR MARCH

by Vladimir Mayakovsky

Source: Poems, Translated by Dorian Rottenberg. Progress Publishers, Moscow, 1972;

Transcribed: by Mitch Abidor

Beat the squares with the tramp of rebels!

Higher, rangers of haughty heads!

We'll wash the world with a second deluge,

Now’s the hour whose coming it dreads.

Too slow, the wagon of years,

The oxen of days — too glum.

Our god is the god of speed,

Our heart — our battle drum.

Is there a gold diviner than ours/

What wasp of a bullet us can sting?

Songs are our weapons, our power of powers,

Our gold — our voices — just hear us sing!

Meadow, lie green on the earth!

With silk our days for us line!

Rainbow, give color and girth

To the fleet-foot steeds of time.

The heavens grudge us their starry glamour.

Bah! Without it our songs can thrive.

Hey there, Ursus Major, clamour

For us to be taken to heaven alive!

Sing, of delight drink deep,

Drain spring by cups, not by thimbles.

Heart step up your beat!

Our breasts be the brass of cymbals.

Saloobin sa isang Binibini

Saloobin sa isang Binibini
ni Vladimir Mayakovsky
Malayang salin ni Gregorio V. Bituin Jr.

Pinaghalawan: marxists.org

Ang gabing iyon ay pagpapasiya
kung siya at ako
ay magiging magkasintahan.
Sa lambong
ng kadiliman
walang makakita, nakikita mo.
Yumukod ako, iyon ang totoo
at tulad ng ginawa ko,
iyon ang totoo, isinusumpa ko,
sabi ko
tulad ng isang mabait na magulang:
"Ang pag-ibig ay isang kahibangan -
kaya maaari bang
lumayo ka?
Lumayo ka,
pakiusap! "

Attitude To A Miss
by Vladimir Mayakovsky

Source: 20th Century Russian Literature.

That night was to decide
if she and I
were to be lovers.
Under cover
of darkness
no one would see, you see.
I bent over her, it’s the truth,
and as I did,
it’s the truth, I swear it,
I said
like a kindly parent:
“Passion’s a precipice –
so won’t you please
move away?
Move away,
please!”

Pakikipagtalastasan kay Kasamang Lenin

PAKIKIPAGTALASTASAN KAY KASAMANG LENIN (1929)

Tula ni Vladimir Mayakovsky

Malayang salin ni Gregorio V. Bituin Jr.

Pinaghalawan: Panitikang Ruso ng ika-20 Siglo

Sa pag-inog ng mga pangyayari,

                  na tambak ng sangkaterbang gawain,

unti-unting lumulubog ang araw

                    habang palubog na rin ang anino ng gabi.

May dalawang tao sa silid:

                          ako

                          at si Lenin -

isang larawan

            sa kaputian ng dingding.

Sumirit pataas ang pinaggapasan

                        sa ibabaw ng kanyang labì

habang namutawi ang talumpati

            sa kanyang bibig.

                                Ang malalang

gatla sa kanilang noo

              ay may diwang

                          mahigpit nilang tangan,

ang noo nilang napakalapad

             ay tinutumbasan ng napakalawak nilang diwa.

Isang gubat ng mga bandila,

               singkapal ng damo ang nakataas nilang kamay...

Libu-libo ang nagmamartsa

                      sa ilalim niya...

                                   Nakalulan,

nag-aalab sa ligaya,

                bumangon ako mula sa aking kinalalagyan,

upang makita lamang siya,

               papurihan siya,

                       mag-ulat sa kanya!

“Kasamang Lenin,

               ako'y nag-uulat sa iyo -

(di dahil dikta ng opisina,

                     ang puso’y nadidiktahang mag-isa)

Ang napakatinding gawaing itong

               dapat nating gampanan

ay dapat magawa

           at ginagawa na.

Pinakakain namin at dinadamitan

                      at binibigyang-liwanag ang nangangailangan,

ang mga kota

         para sa uling

                 at para sa bakal

                            ay nagampanan,

ngunit mayroong itong

           di madalumat

                     na pagdurugo

marumi

    at walang saysay

                pa rin sa ating paligid.

Kung wala ka,

           napakarami

                      ang hindi na napanghawakan,

ang isa’y natulak

              ng mga pag-aaway

                                 at pagbabangayan.

Maraming mga

           taong hamak

                    na nasa ating mga lupain,

nasa labas ng hangganan

                  at narito rin

                          sa loob.

Subukan mong

     bilangin sila

              at

                 italâ sila -

                          wala yaong paroroonan,

naroon ang lahat ng tipo,

                at sila’y

                            singkapal ng kulitis:

ang mga panggitnang magsasaka,

      ang mga may disiplinang bakal,

                at,

                    sa baba ng hanay,

ang mga lasenggo,

         ang mga sektaryan,

                   ang mga sipsip.

Gumigiri-giri sila sa paligid

                 nagmamalaking

                        tulad ng pabo,

ang mga tsapa at pluma’y

                        nagkalat sa kanilang dibdib.

Gagapiin natin ang karamihan sa kanila -

                         ngunit

                            ang sila’y gapiin

ay di madaling gawin

             sa pinakainaman nito.

Sa mga lupaing nagyeyelo

                     at sa mga pinaggapasang palayan,

sa mga plantang mauusok

              at sa mga pabrika,

narito ka sa aming puso,

                     Kasamang  Lenin,

                                    kami'y nagtatatag,

kami'y nag-iisip,

          kami'y humihinga,

                  kami'y nabubuhay,

                          at kami'y lumalaban!”

Sa pag-inog ng mga pangyayari,

                  na tambak ng sangkaterbang gawain,

unti-unting lumulubog ang araw

                    habang palubog na rin ang anino ng gabi.

May dalawang tao sa silid:

                          ako

                          at si Lenin -

isang larawan

            sa kaputian ng dingding.

-

-

-

-

Conversation with Comrade Lenin (1929)

Poem by Vladimir Mayakovsky

Source: 20th Century Russian Literature.

Awhirl with events,

                  packed with jobs one too many,

the day slowly sinks

                   as the night shadows fall.

There are two in the room:

                          I

                           and Lenin-

a photograph

            on the whiteness of wall.

The stubble slides upward

                        above his lip

as his mouth

            jerks open in speech.

                                The  tense

creases of brow

              hold thought

                          in their grip,

immense brow

             matched by thought immense.

A forest of flags,

               raised-up hands thick as grass...

Thousands are marching

                      beneath him...

                                   Transported,

alight with joy,

                I rise from my place,

eager to see him,

               hail him,

                       report to him!

“Comrade  Lenin,

               I report to you -

(not a dictate of office,

                     the heart’s prompting alone)

This hellish work

                that we’re out to do

will be done

           and  is already being done.

We  feed and we clothe

                      and give light to the needy,

the quotas

         for coal

                 and for iron

                            fulfill,

but there is

           any amount

                     of bleeding

muck

    and  rubbish

                around  us still.

Without you,

           there’s many

                      have got out of hand,

all the sparring

             and  squabbling

                                 does one in.

There’s scum

           in plenty

                    hounding our land,

outside the borders

                  and  also

                          within.

Try to

     count ’em

              and

                 tab ’em -

                          it’s no go,

there’s all kinds,

                and  they’re

                            thick as nettles:

kulaks,

      red tapists,

                and,

                    down the row,

drunkards,

         sectarians,

                   lickspittles.

They strut around

                 proudly

                        as peacocks,

badges and fountain pens

                        studding their chests.

We’ll lick the lot of ’em-

                         but

                            to lick ’em

is no easy job

             at the very best.

On snow-covered lands

                     and on stubbly fields,

in smoky plants

              and on factory sites,

with you in our hearts,

                     Comrade  Lenin,

                                    we  build,

we  think,

          we breathe,

                  we  live,

                          and we fight!”

Awhirl with events,

                  packed with jobs one too many,

the day slowly sinks

                    as the night shadows fall.

There are two in the room:

                          I

                          and Lenin -

a photograph

            on the whiteness of wall.